എര്ണാകുളം സൌത്ത് റയില്വേ സ്റ്റേഷന്. സമയം രാവിലെ 11.50. ബോംബെയ്ക്കുള്ള ട്രെയിന് പോകാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പില് ഒന്ന് കൂകി വിളിച്ചു. പിന്നെ പതിയെ പതിയെ ഓടി തുടങ്ങി.
ഞാന് മുകളിലുള്ള എന്റെ ബര്ത്തിലേക്ക് ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. ആരൊക്കെയോ കുറെ ലഗേജുകള് വച്ചിട്ടുണ്ട് അതില്. ഞാന് അത് ആരുടെയാണ് എന്ന് തിരക്കി. ഒരു സഹയാത്രികന്റെ ആയിരുന്നത്. അത് ഒന്ന് മാറ്റിത്തരണമെന്ന് ഞാന് പറഞ്ഞു. അയാള് ഒന്ന് ദേഷ്യഭാവത്തില് നോക്കി. പിന്നെ ലഗേജ് എടുത്ത് താഴെ സീറ്റിന്റെ അടിയില് തിരുകി.
ഞാന് മുകളിലെ എന്റെ ബര്ത്തില് വലിഞ്ഞു കയറി. ഒന്ന് കിടക്കണം. ആകെ കിട്ടിയ മൂന്ന് ദിവസത്തെ ലീവില് ഒരുപാട് കറങ്ങി. ഒന്ന് കിടക്കാന് സമയം കിട്ടുന്നത് ഇപ്പോഴാണ്. ഓടുന്ന വണ്ടിയുടെ കുലുക്കം കാര്യമാക്കാതെ ഞാന് കണ്ണടച്ചു. പെട്ടന്ന് തന്നെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് കൂപ്പ് കുത്തുകയും ചെയ്തു.
എന്തോ സ്വപ്നം കണ്ടാണ് ഞെട്ടിയെഴുന്നേറ്റത്.. ഹോ.. സന്ധ്യയായിരിക്കുന്നു. ഏതോ സ്റ്റേഷനില് നിറുത്തിയിട്ടിരിക്കുകയാണ് ട്രെയിന്. വിശപ്പ് വന്കുടലിനെ കാര്ന്ന് തിന്ന് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നതായി തോന്നുന്ന അവസ്ഥ. ഇറങ്ങി എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാം. താഴേക്കിറങ്ങുന്നതിനിടയില് വാച്ചിലൊന്ന് നോക്കി... 8.20. ജനാലക്കിടയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി..., ഈ സമയത്തിത് ഏത് സ്റ്റേഷനാണോ ആവോ..? പുറത്തിറങ്ങി... ആകെ ഒരു സംശയം പോലെ..! സൈഡില് കണ്ട സ്റ്റേഷന്റെ പേരെഴുതിയ ബോര്ഡ് വായിച്ചു നോക്കി, മനസിലാവാതെ ഒന്നുകൂടി വായിച്ചു... അതെ... - എര്ണാകുളം നോര്ത്ത് - ഞാന് അന്തിച്ചു പോയി. അടുത്ത് മറ്റൊരു ബോര്ഡ് കൂടി കണ്ടു... - ഇന്ഡ്യന് റെയില്വേയുടെ മഹത്തായ 150-ാമത് പ്രവര്ത്തനവര്ഷം.
ഞാന് മുകളിലുള്ള എന്റെ ബര്ത്തിലേക്ക് ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. ആരൊക്കെയോ കുറെ ലഗേജുകള് വച്ചിട്ടുണ്ട് അതില്. ഞാന് അത് ആരുടെയാണ് എന്ന് തിരക്കി. ഒരു സഹയാത്രികന്റെ ആയിരുന്നത്. അത് ഒന്ന് മാറ്റിത്തരണമെന്ന് ഞാന് പറഞ്ഞു. അയാള് ഒന്ന് ദേഷ്യഭാവത്തില് നോക്കി. പിന്നെ ലഗേജ് എടുത്ത് താഴെ സീറ്റിന്റെ അടിയില് തിരുകി.
ഞാന് മുകളിലെ എന്റെ ബര്ത്തില് വലിഞ്ഞു കയറി. ഒന്ന് കിടക്കണം. ആകെ കിട്ടിയ മൂന്ന് ദിവസത്തെ ലീവില് ഒരുപാട് കറങ്ങി. ഒന്ന് കിടക്കാന് സമയം കിട്ടുന്നത് ഇപ്പോഴാണ്. ഓടുന്ന വണ്ടിയുടെ കുലുക്കം കാര്യമാക്കാതെ ഞാന് കണ്ണടച്ചു. പെട്ടന്ന് തന്നെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് കൂപ്പ് കുത്തുകയും ചെയ്തു.
എന്തോ സ്വപ്നം കണ്ടാണ് ഞെട്ടിയെഴുന്നേറ്റത്.. ഹോ.. സന്ധ്യയായിരിക്കുന്നു. ഏതോ സ്റ്റേഷനില് നിറുത്തിയിട്ടിരിക്കുകയാണ് ട്രെയിന്. വിശപ്പ് വന്കുടലിനെ കാര്ന്ന് തിന്ന് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നതായി തോന്നുന്ന അവസ്ഥ. ഇറങ്ങി എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാം. താഴേക്കിറങ്ങുന്നതിനിടയില് വാച്ചിലൊന്ന് നോക്കി... 8.20. ജനാലക്കിടയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി..., ഈ സമയത്തിത് ഏത് സ്റ്റേഷനാണോ ആവോ..? പുറത്തിറങ്ങി... ആകെ ഒരു സംശയം പോലെ..! സൈഡില് കണ്ട സ്റ്റേഷന്റെ പേരെഴുതിയ ബോര്ഡ് വായിച്ചു നോക്കി, മനസിലാവാതെ ഒന്നുകൂടി വായിച്ചു... അതെ... - എര്ണാകുളം നോര്ത്ത് - ഞാന് അന്തിച്ചു പോയി. അടുത്ത് മറ്റൊരു ബോര്ഡ് കൂടി കണ്ടു... - ഇന്ഡ്യന് റെയില്വേയുടെ മഹത്തായ 150-ാമത് പ്രവര്ത്തനവര്ഷം.
Comments