കൂട്ടുകാരനില്‍ നിന്നാണ് ഞാനറിഞ്ഞത് ദുബായിലേയ്ക്കുള്ള ഒരു വേക്കന്‍സി വന്നിട്ടുണ്ട് എന്ന്. ഒരു പരിധിവരെ എല്ലാ മലയാളികളുടെയെല്ലാം സ്വപ്നമായ ദുബായ് എന്നു കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്കും ഉള്ളില്‍ ഒരു ആഗ്രഹം. ഒന്നുമല്ലേലും എനിക്കും ഇല്ലേ ആഗഹങ്ങളൊക്കെ...! പിറ്റേന്ന് ഓഫീസില്‍ നിന്നും ഒരു ബൈയോ-ഡേറ്റായും തയാറാക്കി 10-മണിക്ക് തന്നെ ഇന്‍റെര്‍വ്യൂന് ചെന്നു.
തൃശൂര്‍ പൂരം ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും, കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോള്‍, എനിക്കു തോന്നി ഇതായിരിക്കും തൃശൂര്‍ പൂരത്തിന്റെ തിരക്കെന്ന്. അത്രക്ക് ആള്‍ക്കൂട്ടമായിരുന്നു ഇന്‍റെര്‍വ്യൂ നടക്കുന്ന ആ പരിസരത്ത്. പുറകില്‍ നിന്നും ഞാനെത്തി നോക്കാന്‍ ഒരു വിഫലശ്രമം നടത്തി... ഓഫീസ് എവിടെയാണ് എന്നറിയാനായിരുന്നു ആ ശ്രമം. ആ ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഒന്ന് മനസിലാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു, ഇത് ഇപ്പറഞ്ഞ ഓഫീസിന്റെ വാതില്‍ അല്ല മറിച്ച് ഓഫീസ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന കെട്ടിടത്തിന്‍റെ ഗയിറ്റ് മാത്രമാണെന്ന്. പിന്നെ നീണ്ട കാത്തിരിപ്പായിരുന്നു. ഇരുന്നും നിന്നും, കീഴ്പ്പോട്ടും ആകാശത്തേക്കും നോക്കിയും സമയത്തെ കൊല്ലാന്‍ ശ്രമിച്ചു. അങ്ങനെ അവസാനം മൂന്ന് മണി ആയിക്കാണും, ഒരു തരത്തില്‍ അകത്ത് കയറി പറ്റി. അവരെന്റെ ഇന്‍റെര്‍വ്യൂ എടുത്തു. ഇന്‍റെര്‍വ്യൂ വെറും 2 മിനിറ്റുകള്‍ കൊണ്ടാവസാനിച്ചു... ഹോ അതിനായിരുന്നു ഇത്ര കഷ്‌ടപ്പാട്...!!
ഇനിയാണ് കാത്തിരിപ്പിന്റെ ദിവസങ്ങള്‍... അവരുടെ വിളിക്കായി. ആഴ്ച്ചകള്‍ മാസങ്ങളായി രൂപാന്തരം പ്രാപിച്ചിട്ടും എനിക്ക് അവരുടെ വിളി വന്നില്ലാ. അവസാനം ഞാന്‍ അവരെ വിളിച്ചു... കിട്ടിയില്ലാ...! പിറ്റേന്ന് അവധിയെടുത്ത് പോയി അവരെ കണ്ട് സംസാരിച്ചു. അപ്പോഴറിഞ്ഞു... അവര്‍ വിളിച്ചില്ലാ എന്നതല്ല, വിളിച്ചിരുന്നവരെല്ലാം ദുബായ്ക്ക് ഇതിനോടകം പറന്നു കഴിഞ്ഞു എന്ന്.
നിരാശനായി തിരിച്ചു മടങ്ങുമ്പോള്‍ ഞാനൊരു ദൃഡനിശ്ചയമെടുത്തു... ഇനി ഞാനിങ്ങനെ ദുബായിക്കുള്ള ഒരു ഇന്‍റെര്‍വ്യൂവിനും പോകില്ലാ - പാസ്പോര്‍ട്ടില്ലാതെ....!!! കാലുകള്‍ നീട്ടി വച്ച് ഞാന്‍ പാസ്പോര്‍ട്ട് ഓഫീസിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു....!!!
തൃശൂര്‍ പൂരം ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും, കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോള്‍, എനിക്കു തോന്നി ഇതായിരിക്കും തൃശൂര്‍ പൂരത്തിന്റെ തിരക്കെന്ന്. അത്രക്ക് ആള്‍ക്കൂട്ടമായിരുന്നു ഇന്‍റെര്‍വ്യൂ നടക്കുന്ന ആ പരിസരത്ത്. പുറകില്‍ നിന്നും ഞാനെത്തി നോക്കാന്‍ ഒരു വിഫലശ്രമം നടത്തി... ഓഫീസ് എവിടെയാണ് എന്നറിയാനായിരുന്നു ആ ശ്രമം. ആ ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഒന്ന് മനസിലാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു, ഇത് ഇപ്പറഞ്ഞ ഓഫീസിന്റെ വാതില്‍ അല്ല മറിച്ച് ഓഫീസ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന കെട്ടിടത്തിന്‍റെ ഗയിറ്റ് മാത്രമാണെന്ന്. പിന്നെ നീണ്ട കാത്തിരിപ്പായിരുന്നു. ഇരുന്നും നിന്നും, കീഴ്പ്പോട്ടും ആകാശത്തേക്കും നോക്കിയും സമയത്തെ കൊല്ലാന്‍ ശ്രമിച്ചു. അങ്ങനെ അവസാനം മൂന്ന് മണി ആയിക്കാണും, ഒരു തരത്തില്‍ അകത്ത് കയറി പറ്റി. അവരെന്റെ ഇന്‍റെര്‍വ്യൂ എടുത്തു. ഇന്‍റെര്‍വ്യൂ വെറും 2 മിനിറ്റുകള്‍ കൊണ്ടാവസാനിച്ചു... ഹോ അതിനായിരുന്നു ഇത്ര കഷ്‌ടപ്പാട്...!!
ഇനിയാണ് കാത്തിരിപ്പിന്റെ ദിവസങ്ങള്‍... അവരുടെ വിളിക്കായി. ആഴ്ച്ചകള്‍ മാസങ്ങളായി രൂപാന്തരം പ്രാപിച്ചിട്ടും എനിക്ക് അവരുടെ വിളി വന്നില്ലാ. അവസാനം ഞാന്‍ അവരെ വിളിച്ചു... കിട്ടിയില്ലാ...! പിറ്റേന്ന് അവധിയെടുത്ത് പോയി അവരെ കണ്ട് സംസാരിച്ചു. അപ്പോഴറിഞ്ഞു... അവര്‍ വിളിച്ചില്ലാ എന്നതല്ല, വിളിച്ചിരുന്നവരെല്ലാം ദുബായ്ക്ക് ഇതിനോടകം പറന്നു കഴിഞ്ഞു എന്ന്.
നിരാശനായി തിരിച്ചു മടങ്ങുമ്പോള്‍ ഞാനൊരു ദൃഡനിശ്ചയമെടുത്തു... ഇനി ഞാനിങ്ങനെ ദുബായിക്കുള്ള ഒരു ഇന്‍റെര്‍വ്യൂവിനും പോകില്ലാ - പാസ്പോര്‍ട്ടില്ലാതെ....!!! കാലുകള്‍ നീട്ടി വച്ച് ഞാന്‍ പാസ്പോര്‍ട്ട് ഓഫീസിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു....!!!
Comments